Można powiedzieć, że choroba Hashimoto to zdecydowanie “plaga naszych czasów”. Nieustannie o niej głośno. Choć została odkryta i opisana w 1912 roku, z roku na rok słyszymy o niej coraz więcej. Schorzenie należy do chorób autoimmunologicznych o nie do końca rozpoznanej etiologii. Przewlekły stan zapalny tarczycy prowadzi do uszkodzenia narządu, w konsekwencji do jego niedoczynności. Naukowcy nieustannie szukają możliwości wspierających samopoczucie chorego i poprawę wyników badań. Jedną z obserwowanych możliwości jest CBD – kannabidiol.
Spis treści
Kannabidiol, to jeden z wielu związków aktywnych zawartych w konopiach siewnych. W odróżnieniu od THC (delta-9-tetrahydrokannabinol) nie jest psychoaktywny i z powodzeniem można go stosować jako środek terapeutyczny bez skutków ubocznych, takich jak odurzenie czy uzależnienie. Olej CBD jest dobrze tolerowany i bezpieczny, o ile przebadano go wcześniej pod kątem zanieczyszczeń, takich jak pestycydy, pleśń czy metale ciężkie. Z uwagi na to, że kannabinoidy nie wchodzą w interakcję z obszarem pnia mózgu odpowiedzialnym za kontrolę funkcji oddechowych – olejku CBD nie da się śmiertelnie przedawkować. Jeśli natomiast zostanie spożyta zbyt duża dawka na raz – mogą pojawić się działania niepożądane, takie jak suchość w ustach, zmęczenie, zmiany apetytu czy rozwolnienie.
Kannabidiol strukturalnie zbliżony jest do mleka matki. Ma wiele cennych właściwości, w związku z czym może wspierać organizm na wielu płaszczyznach:
W naszym organizmie istnieje tzw. “układ endokannabinoidowy”. Jego rola jest niezwykle istotna – można powiedzieć, że jest on odpowiedzialny za prawidłowe funkcjonowanie wielu istotnych procesów zachodzących w naszym organizmie. Współodpowiada on m. in. za zdolność tkanki mózgowej do tworzenia nowych połączeń, naukę i pamięć, procesy zapalne, rozwój neuronów, równowagę energetyczną, ból, trawienie, metabolizm, regulację apetytu, termogenezę, regulację stresu i emocji, ruchliwość, cykl snu, a nawet uzależnienia (regulacja układu endokannabinoidowego ułatwia wyjście z różnego rodzaju nałogów).
Układ endokannabinoidowy składa się z receptorów CB1 i CB2, na które oddziałują tzw. agoniści (np. THC) i antagoniści (np. CBD). Receptory te można znaleźć w mózgu, sercu, wątrobie, narządach rozrodczych, a nawet mięśniach. Dzięki obecności tych receptorów możliwe jest działanie kannabinoidów (CBD) na wybrane obszary zdrowia organizmu.
Istnieją badania potwierdzające pozytywny wpływ CBD na zdolność hamowania cytokin prozapalnych, które odgrywają istotną rolę w patogenezie chorób autoimmunologicznych – w tym choroby Hashimoto. Kannabidiol wpływając na zmniejszenie w organizmie ilości substancji wywołujących stan zapalny, może być stosowany wspomagająco w leczeniu Hashimoto, ponadto dobrze sprawdzi się jako wsparcie w celu łagodzenia objawów towarzyszących chorobie. Autorzy badania z 2015 r., którzy oceniali rolę układu endokannabinoidowego w przypadku guzów tarczycy, odkryli, że receptory kannabinoidowe są powiązane z nowotworem złośliwym. W związku z tym odkryciem ustalili, że receptory CB1 i CB2 mogą stać się potencjalnymi celami terapeutycznymi dla przyszłych terapii. Inne badanie wykazało natomiast, że receptory CB1 kontrolują produkcję hormonów w tarczycy.
Z uwagi na swoje niepodważalne korzyści warto rozważyć suplementację CBD w przypadku:
Suplementacja kannabinoidów jest możliwa w różnej formie. CBD jest bowiem dostępne na rynku w postaci olejku, kapsułek, inhalacji, pasty czy żywności konopnej (np. białko, lub herbaty). Najpowszechniejszą formą suplementacji są kropelki oraz kapsułki. Jeśli chodzi o suplementację w formie olejowej – zasada postępowania jest prosta. Należy rozpocząć suplementację od niewielkiej dawki (np. 2-3 krople o niskim stężeniu), zwiększając z czasem odpowiednio względem swoich potrzeb. To, co istotne – lepiej rozłożyć porcję na dwa lub trzy razy, niż spożyć całość jednocześnie. Kiedy zwiększenie dawki nie przynosi efektu, bądź go osłabia, należy zmniejszyć dawkę do takiej, przy której odczuwało się najbardziej optymalne efekty. Podczas stosowania olejku CBD może dojść po pewnym czasie do zjawiska tolerancji oraz odczuwalnego osłabienia efektu terapeutycznego. W takiej sytuacji warto zmniejszyć dawkę lub zrobić kilka dni przerwy, aby ponownie zwiększyć wrażliwość na działanie kannabidiolu. Na rynku dostępne są różne stężenia, który należy dobrać względem swoich potrzeb – najlepiej, aby pomógł nam w tym lekarz lub dietetyk.
CBD wchodzi w interakcję z lekami, dlatego należy skonsultować jego suplementację z lekarzem, zwłaszcza kiedy przyjmowane są na stałe jakieś leki. CBD może podnosić zawartość kumadyny we krwi oraz zwiększać stężenie niektórych leków, poprzez podobny mechanizm jak w przypadku soku grejpfrutowego. Istnieje wiele leków, których nie można łączyć z CBD. Są to np:
Tak, jak zostało wspomniane wyżej – CBD nie niesie za sobą niebezpieczeństwa przedawkowania, niekorzystnych skutków ubocznych czy uzależnienia ( o ile stosowane jest zgodnie z zaleceniami). Nawet duże dawki są dobrze tolerowane przez organizm. U części osób, mogą wystąpić nieznacznie działania niepożądane w postaci: biegunki, zwiększonej senności czy zmęczenia, a także zaburzenia apetytu. Jeśli przyjmujesz jakiekolwiek leki na stałe, zanim rozpoczniesz suplementację CBD pamiętaj o konsultacji z lekarzem.
Pomóż innym zdobyć wartościową wiedzę. Udostępnij ten artykuł na swoim Facebook’u.
Bibliografia:
Publikowane na blogu treści są opiniami niezależnych autorów – specjalistów w dziedzinie nauki i dietoterapii. Norsa Pharma Sp. z o.o. nie ponosi odpowiedzialności za treści zawarte w publikacjach.