Hashimoto w trakcie ciąży. Jak dbać o siebie i dziecko?
1 kwietnia 2022Prawidłowy poziom TSH, aby móc zajść w ciążę
15 kwietnia 2022Spis treści
Zajście w ciążę z chorobą tarczycy
Zaburzenia tarczycy są często spotykane u kobiet w okresie rozrodczym. Dysfunkcja tarczycy zaburza funkcje rozrodcze, może zmniejszyć prawdopodobieństwo zajścia w ciążę i niekorzystnie wpłynąć na przebieg ciąży. Przyjrzyjmy się zatem wiedzy na temat zaburzeń pracy tarczycy podczas starań o ciążę.
Po implantacji utrzymanie ciąży zależy od wielu zdarzeń hormonalnych, które ostatecznie pomogą w pomyślnym wzroście i rozwoju płodu. Szacuje się, że około 8-12% wszystkich poronień ciążowych jest wynikiem czynników endokrynologicznych. Choroby autoimmunologiczne tarczycy (Hashimoto i Graves-Basedow) związane z występowaniem przeciwciał przeciwko tarczycy oraz nawet minimalna niedoczynność tarczycy mogą zwiększyć częstość poronień i śmierci płodów, a także mogą mieć niekorzystny wpływ na późniejszy rozwój poznawczy potomstwa. Nadczynność tarczycy w czasie ciąży może również mieć niekorzystne konsekwencje.
Niedoczynność tarczycy w ciąży
Niewłaściwie leczona niedoczynność tarczycy wiąże się z negatywnymi wynikami ciąży. Zapotrzebowanie na hormony tarczycy wzrasta w ciąży, a wiele kobiet z istniejącą wcześniej niedoczynnością tarczycy potrzebuje zwiększenia dawek hormonów tarczycy w pierwszym trymestrze ciąży. Towarzystwo endokrynologiczne zaleca, aby poziom TSH był utrzymywany na poziomie 0,2-2,5 mU/l w pierwszym trymestrze ciąży i 0,3-3 mU/l w pozostałych trymestrach. Przeprowadzone w Wielkiej Brytanii badanie na kobietach ciężarnych chorujących już przed zapłodnieniem na niedoczynność tarczycy potwierdza, iż TSH powyżej pożądanego poziomu 2,5 mU/l we wczesnej ciąży wiąże się ze zwiększonym ryzykiem poronienia i należy kontrolować ten wynik we wczesnej ciąży.
Choroba Hashimoto a zagrożona ciąża
Zapalenie tarczycy Hashimoto jest najczęściej występującą autoimmunologiczną chorobą tarczycy na świecie i jest silnie związane z poronieniem, a nawet poronieniami nawracającymi. Co więcej, pojawiające się dowody wykazały, że dysfunkcje immunologiczne spowodowane stanami niedoczynności tarczycy, prawdopodobnie odgrywają ważną rolę w upośledzeniu tolerancji matki na płód. W ostatnich latach dokonano bezprecedensowego postępu w rozpoznawaniu specyficznych zmian w komórkach i molekułach układu odpornościowego u pacjentów z niedoczynnością, co będzie pomocne w badaniu mechanizmu poronień związanych z Hashimoto. W oparciu o te odkrycia, w ciągu ostatnich kilku lat dobrze rozwinięto badania nad niektórymi potencjalnie bardziej skutecznymi metodami leczenia, takimi jak selen, witamina D3 i dożylna immunoglobulina.
Nadczynność tarczycy w ciąży
Istnieje kilka komplikacji, o których należy pamiętać, jeśli występuje nadczynność tarczycy. Niestety możliwe jest zwiększone ryzyko poronienia we wczesnych stadiach ciąży, jeśli nadczynność tarczycy nie jest pod kontrolą. Najczęstszą przyczyną nadczynności tarczycy jest choroba Gravesa-Basedowa. Jeśli nie jest leczona mogą występować jaśniejsze, nieregularne miesiączki i trudności w zajściu w ciążę. Leczenie nadczynności tarczycy zależy od jej przyczyny oraz od stopnia nasilenia, dlatego najlepszą metodę leczenia ustala się indywidualnie w przypadku każdej pacjentki, biorąc pod uwagę dobro matki i płodu. Ponadto leczenie nadczynności tarczycy wymaga stałej opieki endokrynologa i ginekologa/położnika, przestrzegania zaleceń lekarskich, regularnych kontrolnych wizyt u lekarza i regularnego przyjmowania leków. Ciekawym spostrzeżeniem jest również fakt, że łożyskowy hormon hCG (podobnie jak hormon tyreotropowy – TSH, tylko znacznie słabiej) może pobudzać tarczycę do zwiększonej produkcji hormonów, dlatego u około 20% zdrowych kobiet w ciąży w I trymestrze obserwuje się zmniejszenie stężenia TSH poniżej dolnej granicy normy. Bardzo duże stężenia hCG mogą spowodować rozwój nadczynności tarczycy u ciężarnych (tyreotoksykoza indukowana ciążą, tyreotoksykoza ciężarnych), która zwykle ma łagodny i przemijający charakter (nadczynność tarczycy ustępuje w II trymestrze ciąży wraz ze zmniejszaniem się stężenia hCG).
Podsumowanie
Niezdiagnozowana choroba tarczycy może utrudnić poczęcie. Może również powodować problemy podczas samej ciąży. Kiedy jednak nadczynność lub niedoczynność tarczycy jest pod kontrolą, nie ma powodu do zmartwień, a powodzenie udanej ciąży i zdrowego dziecka jest bardzo wysokie.
Pomóż innym zdobyć wartościową wiedzę. Udostępnij ten artykuł na swoim Facebook’u.
Bibliografia:
- SARKAR, Debanjali. Recurrent pregnancy loss in patients with thyroid dysfunction. Indian journal of endocrinology and metabolism, 2012
- Gietka-Czarnel M, Jastrzębska H. Rozpoznawanie i leczenie chorób tarczycy. Biblioteka lekarza Praktyka, Warszawa 2002
- ANDERSEN, Stine Linding, et al. Spontaneous abortion, stillbirth and hyperthyroidism: a danish population-based study. European thyroid journal, 2014
- www.thyroid.org
Publikowane na blogu treści są opiniami niezależnych autorów – specjalistów w dziedzinie nauki i dietoterapii. Norsa Pharma Sp. z o.o. nie ponosi odpowiedzialności za treści zawarte w publikacjach.