Hashimoto jest chorobą autoimmunologiczną. W jej przebiegu dochodzi do produkcji przeciwciał antyTPO oraz antyTG. Mechanizm ten skutkuje zanikiem komórek pęcherzykowatych tarczycy i w konsekwencji – rozwija się niedoczynność tarczycy.
Na rozwój tej choroby ma wpływ wiele czynników.
Spis treści
W związku z tym często mówi się o tym, że warto wprowadzić zmiany w codziennym żywieniu, jeśli choruje się na Hashimoto.
Istnieją pewne zasady dietetyczne w niedoczynności tarczycy, które stanowią bazę dla prawidłowego żywienia jak na przykład to, że:
Oprócz takich podstawowych zasad, których przykłady wymienione zostały powyżej, często stosowane są również diety eliminacyjne, które zakładają wykluczenie m.in glutenu, nabiału, roślin psiankowatych, warzyw krzyżowych.
Istnieją przesłanki na temat korzystnego wpływu wykluczenia np. glutenu z codziennego jadłospisu na mikroflorę jelit. Jednak w świetle badań naukowych taka dieta eliminacyjna nie powinna być stosowana u osób zdrowych (profilaktycznie).
Inaczej kwestia ta wygląda jeśli Hashimoto współwystępuje z celiakią lub nieceliakalną nadwrażliwością na gluten.
Są jednak pewne składniki, mniej znane, które również mogą być niekorzystne dla części pacjentów z chorobami tarczycy. Do takich składników należą goitrogeny.
Goitrogeny są to substancje wolotwórcze, które mogą negatywnie oddziaływać na funkcje tarczycy. Produkty zawierające goitrogeny mogą zaburzać metabolizm hormonów przyczyniając się do przerostu gruczołu tarczowego – powstania wola. Goitrogeny mogą wiązać się z jodem i uniemożliwiać produkcję hormonów: FT3 oraz FT4 (hormonów tarczycy). Mogą hamować wbudowywanie się jodu do cząsteczek tyrozyny [2,3].
Produkty zawierające goitrogeny w największej ilości:
Produkty zawierające goitrogeny w mniejszej ilości:
Należy pamiętać, że krowy karmione kiszonkami mogą produkować mleko zawierające goitrogeny [4].
Warto podkreślić, że negatywny wpływ wyżej wymienionych produktów może być zauważalny w sytuacji, gdy spożywane są one w dużych ilościach, przy jednocześnie współwystępującym niedoborze jodu [2,5].
Całkowita eliminacja tych produktów nie jest jednak konieczna. Należy pamiętać, że są one również źródłem wielu istotnych substancji odżywczych np. witamin i składników mineralnych i brak ich spożycia może skutkować niedoborami. Jednak należy zwrócić szczególną uwagę na osoby, u których został stwierdzony niedobór jodu.
W takiej sytuacji ograniczeniu powinny ulec nie tylko same warzywa zawierające goitrogeny (wymienione wyżej) , ale również gorczyca i orzeszki ziemne ze względu na to, że produkty te zaliczane są do produktów, które zawierają substancje wolotwórcze.
Soja oraz produkty wytwarzane z soi nie powinny być często (tj. 2-3x dziennie) spożywane przez osoby z niedoczynnością tarczycy (szczególnie u dzieci), ponieważ mogą one wpływać na zaburzenia wchłaniania leków oraz negatywnie oddziaływać na gruczoł tarczycowy. Soja zawiera goitrogeny, które nie zostają usunięte podczas obróbki termicznej. Z tego powodu stanowią wyjątek i spożycie ich powinno być ograniczone do minimum (w przebiegu Hashimoto i niedoczynności tarczycy).
We współczesnych badaniach zaobserwowano, że spożycie dużych ilości soi u kobiet skutkowało wzrostem stężenia TSH w surowicy krwi (w niedoczynności tarczycy dochodzi m.in do wzrostu tego hormonu).
Takiego zjawiska nie zaobserwowano jednak u mężczyzn.
Sugeruje to, że kobiety są bardziej narażone na negatywne oddziaływanie substancji wolotwórczych oraz innych czynników środowiskowych na funkcję tarczycy niż mężczyźni [6].
Soja może również przyczynić się do nieprawidłowego wchłaniania i zwiększonej utraty L-tyroksyny z kałem. L- tyroksyna jest syntetycznym hormonem tarczycy, który stosuje się w leczeniu niedoczynności tarczycy w celu obniżenia stężenia TSH w surowicy krwi. Zatem soja i produkty zawierające soję mogą znosić działanie przyjmowanego leku.
W przypadku spożycia produktów zawierających soję, dobrze jest zachować odpowiedni odstęp czasowy aby zwiększyć szansę na to, że nie dojdzie do interakcji żywności z lekiem.
Zielona herbata jest produktem, który w wielu badaniach wykazuje bardzo prozdrowotne właściwości – działa silnie antyoksydacyjnie. Osoby spożywające zieloną herbatę przez dłuższy czas (w badaniu okres 10 lat) w porównaniu do osób niepijących zielonej herbaty miały niższą zawartość tkanki tłuszczowej oraz mniejszy obwód talii.
Sugeruje to możliwy korzystny wpływ zielonej herbaty na spadek masy ciała i poziom tkanki tłuszczowej [7].
Należy jednak podkreślić, że nie jest ona korzystnym produktem dla wszystkich osób. Zielona herbata zawiera katechiny i flawonoidy. Składniki te wykazują działanie goitrogenne (tj. wolotwórcze) i mogą zaburzać prawidłową funkcję tarczycy.
Herbata czarna zawiera ich zdecydowanie mniej. W związku z tym jest bardziej polecana w przypadku niedoczynności tarczycy i choroby Hashimoto.
Wykazano, że osoby stosujące dietę wegańską mają prawie dwa razy wyższe stężenie tiocyjanin (należących do goitrogenów) wykrytych w moczu niż u osób stosujących dietę wegetariańską. Warto także podkreślić, że weganie mają niewystarczającą podaż jodu z żywności, co jeszcze bardziej zwiększa ryzyko negatywnego oddziaływania goitrogenów na gruczoł tarczycowy. Można wysunąć więc wniosek, że osoby na diecie wegańskiej są szczególnie narażone na choroby tarczycy [8].
Należy pamiętać, że całkowita eliminacja goitrogenów nie jest konieczna. Warto natomiast zastosować sposoby na zmniejszenie oddziaływania goitrogenów pochodzących z produktów spożywczych. Można to uzyskać stosując następujące metody:
Pomóż innym zdobyć wartościową wiedzę. Udostępnij ten artykuł na swoim Facebook’u.
Bibliografia
Publikowane na blogu treści są opiniami niezależnych autorów – specjalistów w dziedzinie nauki i dietoterapii. Norsa Pharma Sp. z o.o. nie ponosi odpowiedzialności za treści zawarte w publikacjach.