Choroba Hashimoto jest chorobą autoimmunologiczną, która związana jest z długotrwałym leczeniem usprawniającym pracę tarczycy. Objawy niedoczynności tarczycy, która jest skutkiem stanu zapalnego powstającego w chorobie, mogą rozwijać się niepostrzeżenie przez lata. Niektóre z nich bywają mylnie zrzucane na karb nieprawidłowego żywienia i stylu życia. Są to na przykład: przewlekłe zmęczenie, problemy z metabolizmem, gorsza kondycja skóry, włosów i paznokci. Obserwuje się także związek pomiędzy niedoczynnością tarczycy i chorobą Hashimoto, a zaburzeniami miesiączkowania i niepłodnością.
 

Niedostateczne wytwarzanie hormonów tarczycy oraz wpływ podwyższonego stężenia przeciwciał wpływa na ogólny stan organizmu oraz rozwój chorób współistniejących. Zaburzenia funkcjonowania pracy tarczycy wpływają na pracę innych narządów, ponieważ wszystkie są ze sobą ściśle połączone. Dlatego też organizm dotknięty tym schorzeniem wymaga całościowego podejścia terapeutycznego by przywrócić homeostazę (równowagę) swojego funkcjonowania.

Najczęściej występujące zaburzenia związane z pracą tarczycy to:

• zaburzenia metabolizmu węglowodanów, insulinooporność, cukrzyca,
• nadwaga i otyłość, spadek podstawowej przemiany materii nawet o 30%, wzrost ilości receptorów dla insuliny w tkance tłuszczowej do 70%,
• zła kondycja skóry, włosów, paznokci
• niepłodność, zaburzenia owulacji i niedobór progesteronu,
• zaburzenia układu krążenia, wzrost poziomu frakcji LDL cholesterolu, trójglicerydów, homocysteiny, białka C-reaktywnego oraz ciśnienia tętniczego krwi, obniżenie poziomu frakcji HDL cholesterolu
• zaburzenia gęstości mineralnej kości, trzykrotnie większe ryzyko złamań szyjki kości biodrowej i czterokrotnie wyższe − kręgosłupa,
• depresja, wahania nastroju
• inne choroby o podłożu autoimmunologicznym, jak reumatoidalne zapalenie stawów, toczeń trzewny, cukrzyca typu I i celiakia.