Dlaczego cynk jest tak istotny w chorobach autoimmunologicznych?

Cynk to pierwiastek, którego obecność jest kluczowa by zachować dobre samopoczucie. Jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania zmysłów węchu i smaku, odtruwania, gojenia ran i pracy tarczycy. Bez niego nie mogą zachodzić kluczowe w organizmie procesy, jest bowiem katalizatorem wielu reakcji enzymatycznych – uczestniczy w syntezie DNA, pracy układu immunologicznego, syntezie białek i tworzeniu komórek. W sposób pośredni lub bezpośredni jest także zaangażowany w przemiany białek, tłuszczów i węglowodanów, jak również przemiany energetyczne.

Z całą pewnością grupą osób, która powinna w sposób szczególny zwrócić swoją uwagę na odpowiednie spożycie cynku z dietą są osoby cierpiące z powodu rozmaitych chorób o podłożu autoimmunizacyjnym (np. choroba Hashimoto, celiakia, reumatoidalne zapalenie stawów, nieswoiste choroby zapalne jelit, cukrzyca typu I, łuszczyca, stwardnienie rozsiane). Wynika to z faktu, iż cynk wywiera istotny wpływ na regulację funkcjonowania układu immunologicznego, zarówno odporności wrodzonej, jak i nabytej, co ma znaczenie w przypadku stanów patologicznych w których obserwuje się niedobór tego pierwiastka oraz przewlekły stan zapalny.

Szacuje się, że jedna na cztery osoby na świecie może mieć niedobór tego pierwiastka, dotyczy to też w większości osób z niedoczynnością tarczycy.

Niedobór cynku w Hashimoto i problemach z tarczycą

Niedobór cynku uniemożliwia konwersję hormonu T4 do T3. Jest on także niezbędny do produkcji TSH, dlatego też osoby u których TSH wytwarzane jest stale (z niedoczynnością tarczycy) są znacznie bardziej narażone na jego niedobory.

Ponieważ cynk nie gromadzi się w organizmie, zażywanie jego dziennej dawki zalecane jest nawet osobom zdrowym, a ludzie z chorobą Hashimoto i innymi chorobami o charakterze autoimmunologicznym powinni codziennie zażywać suplement z cynkiem. Objawami jego niedoboru jest między innymi gorsze gojenie ran, cienkie łamliwe paznokcie, zaburzony zmysł smaku, zmęczenie.

Niedobór cynku niwelowany jest za pomocą suplementacji, jednak bez kontroli lekarskiej nie należy zażywać dawki większej niż 30 mg dziennie. Wykazano, że spożywanie ilości powyżej 40 mg dziennie może znacznie wyczerpać zasoby miedzi i żelaza.

Warto również pamiętać, że organizmowi łatwiej jest otrzymać cynk z produktów mięsnych aniżeli roślinnych, dlatego też wegetarianie mają zwiększone ryzyko pojawienia się jego niedoborów.

Najlepszymi, najlepiej wchłanialnymi formami cynku są jego sole kwasów organicznych – cytrynian, mleczan i pikolinian cynku.

Zalecaną porą jego suplementacji jest druga połowa dnia, godziny wieczorne. Nie należy łączyć go z selenem, ponieważ współdziałanie tych pierwiastków znacznie zaburza ich wykorzystanie przez organizm.

Co istotne – pierwiastek ten jest niewątpliwie lepiej przyswajalny z produktów pochodzenia odzwierzęcego, aniżeli z produktów roślinnych, które to charakteryzują się obecnością fitynianów, obniżających biodostępność cynku. Pozytywny wpływ na jego absorpcję mają niektóre aminokwasy, białko zwierzęce oraz kwas cytrynowy, natomiast niekorzystny wpływ wywiera kwas szczawiowy, niektóre frakcje błonnika pokarmowego (np. nierozpuszczalne ligniny), niehemowe żelazo i miedź, a zatem konkurencyjne składniki mineralne.

Inne artykuły o suplementacji w Hashimoto

Pomóż innym zdobyć wartościową wiedzę. Udostępnij ten artykuł na swoim Facebook’u.

Publikowane na blogu treści są opiniami niezależnych autorów – specjalistów w dziedzinie nauki i dietoterapii. Norsa Pharma Sp. z o.o. nie ponosi odpowiedzialności za treści zawarte w publikacjach.